| Tittel: | Barnevern og adopsjon - HR-2020-1929-A, (sak nr. 19-167532SIV-HRET) : 14. september 2020 avsa Høyesterett dom | | Ansvar: | A, B (advokat Ingrid Mellum Gundersen) mot X kommune (advokat Lars Marius Heggberget) | | Materialtype: | Dom | | Signatur: | Høyesterett | | Utgitt: | Oslo : Høyesterett, 2020 | | Omfang: | 17 s. | | Emneord: | Adopsjon / Barnevern / Høyesterettsdom | | Stikkord: | Barnevernloven (1992) § 4-12 / Barnevernloven (1992) § 4-20 / HR-2020-1929-A / Straffeloven (1902) Opphevet § 242 / Tvisteloven (2005) § 36-4 | | Note: | Sivil sak, anke over dom.
| | Innhold: | Dommarar: Øie, Matheson, Falkanger, Ringnes, Høgetveit Berg
Saka gjeld fråtaking av foreldreansvar og adopsjon, mot viljen til foreldra, av ein gut som kom under barnevernets omsorg rett etter at han vart fødd. Guten var no snart åtte år gamal og hadde alltid budd i fosterheimen. Høgsterett kom samrøystes til at vedtaket om adopsjonen var gyldig.
Høgsterett tok utgangspunkt i barnevernlova § 4-20 og dei tre storkammeravgjerdene frå i vår, særleg HR-2020-661-S. Hovudspørsmålet i saka var om adopsjon vil vera til barnets beste, jf. barnevernlova § 4-20 tredje ledd bokstav b. Kva som er barnets beste, er likevel nært knytt til grunnvilkåra for adopsjon i § 4-20 tredje ledd bokstav a, og Høgsterett kom til at begge grunnvilkåra i bokstav a var oppfylte.
Guten hadde fått ei slik tilknyting til menneske og miljø der han var, at det kunne føre til alvorlege problem for han dersom han vart flytta. Vidare var det klart sannsynleg at foreldra varig ikkje ville kunne gje guten forsvarleg omsorg. Målsetjinga om tilbakeføring til dei biologiske foreldra var oppgjeven – noko også dei biologiske foreldra var samde i. Guten skulle uansett bu hjå fosterfaren.
I høve vurderinga av grunnvilkåra for adopsjon i barnevernlova § 4-20 tredje ledd bokstav a, var det frå foreldras side gjort gjeldande at det låg føre tidlegare feil frå styresmaktene som måtte få tyding for adopsjonsvurderinga i dag. Høgsterett kunne ikkje sjå at det låg føre tidlegare feil frå styresmaktene som måtte få tyding for adopsjonsvurderinga i dag.
I vurderinga etter barnevernlova § 4-20 tredje ledd bokstav b – barnets beste – peikte Høgsterett på tre grunnleggjande omstende som enkeltvis eller samla kan gjera at barnets beste, vurdert opp mot interessene til foreldra, tilseier adopsjon. Dei tre omstenda er om foreldra etter alt sannsyn er varig særleg ueigna, om samvær er skadeleg for barnet og behovet for stabilitet. I den konkrete vurderinga kom Høgsterett til at det vart klart best for guten, som uansett ikkje skulle flytte, å bli adoptert i staden for å fortsatt vera fosterheimsbarn under tilsyn frå barnevernet.
Dommen gjev rettleiing i forståinga av barnevernlova § 4-20.
(Sammendraget er utarbeidet i Høyesteretts informasjonsvirksomhet, og er ikke en del av avgjørelsen.) |
|
|